مترجم سایت

چادر به پرواز در آمد.باران خيسمان كرد به چادر ديگر پناه برديم و مادر به دنبال سرپناه بچه هايش در سياهي شب مي دويد زير باران و پدردر زير باران خط اول به دنبال دشمن مي دويد.مادر دلشوره ي پدر را داشت و پدر ته دلش قرص بود كه بانوي خانه اش از پس مشكلات زندگي بر مي آيد و بچه ها را خوب نگه مي دارد.مادر بيست و دو سالش بود.

-مادر بيست و چهار سالش بود كه تنها ماند.پدر برايش نوشته بود براي بچه هايم هم مادر باش، هم پدر،و او عزمش را جزم كرد تا بتواند از پس وظيفه اش برآيد.چشم گذاشت و خياطي کرد.دل گذاشت و بچه هاراتربيت کرد.جنگ بود،دشمن ول كن قضيه نبود شهر و روستاها را بمباران مي كرد و مادر بچه هايش را به دندان مي گرفت پناه مي برد به كوه و كمر.مادر اما به مشكلات رو نمي داد.كمرشان را مي شكست بي آنكه بداند خودش آرام آرام مي شكند.

-بچه ها به ثمر نشسته اند حالا كه وقت استراحت رسيده هنوز نگران آنهاست دلهره ي بچه ها و احساس تكليف قرارش را بي قرار مي كند.اين همه سال، اين همه مسئوليت سنگين،اين همه تنهايي اين همه ...باز هم بگويم خيلي چيزهاي ديگر قلب مالامال از مهر و محبتش را فشار مي دهد.اذيت مي كند و به يكباره هجوم دردزن را راهي آي.سي.يو مي كند.

-دكتر مي گويد:فقط يك درصد.مي گويند دكتر ماندگار پنجه طلاست، اما پنجه طلا هم مي گويد:«به خدا توكل كنيد.عمل سنگيني است.اين سكته نادر است».بايد امضا كنيم.رضايت بدهيم به عملي فوق العاده خطرناك.فوق العاده را بعدا به فرم اضافه كرده اند.دست و دلم مي لرزد.به خدا توكل مي كنيم و مهارت و تجربه ي دكتر محمد حسين ماندگار و امضاء مي كنيم پشت در اتاق عمل نشسته ام يك حالتي است بين خوف و رجاء،اميد و نااميدي، بلاتكليفي و ترديد و هزار چرا و اگر كه شيطان مي آورد.صداها توي سرم مي پيچيد: ريسك عمل بالاست.يك يا دو درصد اميد زنده ماندن، اين تجربه ي پزشكي اما خدا ...و وصل مي شوم به خدا به هر زباني مي خوانمش.هر كس كه عزيز است واسطه مي كنم بين خودم و خدا.آخر سر به پدر مي رسم تشر مي زنم:آخه مرد تو يك كاري كن.اين همه سال برايت يتيم نوازي كرد.به دادش برس.
دريچه باز مي شود:همراه خانم دادوند!
پاهايم سست مي شوند.قلبم لحظه اي مي ايستد.مي خندد:عمل موفقيت آميز بود خدايا شكرت.دوست دارم داد بزنم.خدايا مرسي، ممنون، شكر و...دلم مي خواهد دست هاي ماندگار را ببوسم كه معجزه ي خداوند ازآنها جاري شده بود.دلم مي خواهد ...

-مراحله دوم :خطر همچنان ادامه دارد.مرحله ي اول به خير گذشت.مرحله دوم آي.سي.يو يك چند روزي روند بهبود صعودي است.دو باره بحران.دكتر دارو مي نويسد.چند داروخانه مي روم.نيست داروخانه دولتي فلان مي روم:ما داريم اما پنج تا نمي دهيم.دو تا بقيه اش را آزاد بگيريد يا ...تأخير جايز نيست.مي خرم. توي ماشين فكر مي كنم اين فرد همسر شهيدي است كه اگر او و امثال او نبودند نمي دانم مردان جنگ به چه اميدي مي رفتند تا اين آسايش امروز را رقم بزنيد.دلم مي گيرد.

-تا الان كه اين يادداشت را مي نويسم.نازنين مادرم در «آي.سي.يو» با مرگ دست و پنجه نرم مي كند به زمين و زمان چنگ مي زنم و دعا مي كنم حتي به برگ ها و درخت ها و سنگ ها التماس مي كنم كه براي شفاي كامل مادرم دعا كنند و بيشتر از پدر شهيدم مي خواهم كه به ياري مادر بيايد.اما هنوز دلخورم ازنامردي روزگار.
-راستي من به همسران شهيد مي گويم «انتخاب هاي آسماني»چرا كه بادانش و درايت و آگاهي از سوي مردان آسماني براي زندگي مشترك انتخاب شدند تا بار سنگين ادامه راه و تربيت فرزندانشان به دست شايسته ها
بيفتد.خدا به همه ي اين بزرگوراران سلامتي عنايت كند.
منبع:شاهدجوان شماره52

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: