مترجم سایت

نگاهی به عملیات

پس از ده ماه بسیج امكانات و مقدورات كشور و استفاده از تبلیغات گسترده و وسیع مبنی بر «تعیین سرنوشت جنگ» در شرایطی كه منابع صنعتی و اقتصادی و مراكز آب و برق كشور هدف بمباران شدید و گسترده دشمن قرار داشت، عملیات كربلای 4 در تاریخ 3/10/65 با چهار قرارگاه به نامهای نجف، قدس، كربلا و نوح آغاز شد.

البته به عللی، نیروهای خودی برخلاف پیش‌بینی‌های قبلی در همان شب اول تنها توانستند در جزایر سهیل، قطعه، ام‌البابی و بلجانیه نفوذ كنند و در بعضی مناطق به صورت موضعی رخنه نمایند.

دشمن علاوه بر استفاده از اطلاعاتی كه توسط آمریكا (به جبران حادثه ایران گیت) در اختیارش گذاشته شده بود، از هوشیاری كامل برخوردار بود. لذا با استفاده از تاكتیكهای ضدغواص و شناور، مانع از انجام عملیات بر اساس پیش‌بینی‌های قبلی شد. دشمن از همان شب عملیات با استفاده از منورهای پیاپی و اجرای چند مورد بمباران كنار نهر عرایض (عقبه برخی از یگانها) و همچنین اجرای آتش مؤثر بر روی رودخانه اروند، عملاً سازمان نیروهای غواص و موج دوم و سوم را به هم زد، به طوری كه نیروهای یگانهای مجاور بعضاً پراكنده شده و عمدتاً نمی‌توانستند به طور دقیق روی هدف عمل نمایند.

یكی از مناطق حساس عملیات، جزیره ام‌الرصاص و نوك بوارین بود كه به رغم كوششهای بسیار كه برای تصرف آن صورت گرفت، به خاطر هوشیاری دشمن امكان ادامه درگیری از میان رفت. دشمن با شلیك آتش تیربار روی آب به صورت ضربدری و با حجم زیاد، مانع عبور نیروها از تنگه ام‌الرصاص ـ بوارین شد. ضمناً دشمن بنا به حساسیتی كه نسبت به جزیره ام‌الرصاص داشت، در پدافند آن از 9 رده مانع طبیعی و مصنوعی بهره‌گیری می‌كرد، به طوری كه از هر خط عقب رانده می‌شد در خط بعدی كه نسبت به خط قبلی اشراف و تسلط داشت مقاومت می‌كرد. به رغم كوششهای بسیار، به خاطر هوشیاری دشمن، عملاً ادامه نبرد بدون اینكه چشم‌انداز روشنی داشته باشد با مشكلات عدیده‌ای توأم شد، لذا به منظور حفظ قوا و طراحی مجدد عملیات آتی، از ادامه نبرد اجتناب شد.